Het uitbrengen van ‘Zijn jongen’ was het hoogtepunt van dit jaar

Carry, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Wat was voor jou het hoogtepunt van 2023?

“Het uitbrengen van Zijn jongen. Absoluut. Het is heel bijzonder dat ik dit boek heb kunnen en willen schrijven - en dat het zo mooi ontvangen is.”

Waarom was het schrijven van dat boek zo bijzonder voor je?
“Ik heb natuurlijk heel lang geleden, in 2001, het boek Moederkruid geschreven. Daarin dacht ik dat ik alles over mijn jeugd wel verteld had - maar ik heb nooit echt verteld dat mijn vader me als jongen opvoedde. Ik heb daar toen niet zo lang over nagedacht omdat mijn vader een echte held was binnen ons gezin. Mijn moeder was geestelijk ziek, en toen mijn vader wegging omdat hij wilde scheiden, liep alles in het honderd. Ze lag de hele dag in bed, was depressief en ging nog meer medicijnen gebruiken. Op het moment dat mijn vader terugkwam, waren we zó blij dat hij er weer was. We hebben heel lang gedacht: mama kon het niet, maar gelukkig hebben we papa nog. Uiteindelijk zag ik in dat de vader die ons gered heeft, die vrolijke man die er altijd voor ons was, een hele andere kant had. Dat hij van mij een jongen wilde maken. Dat wilde ik heel lang niet zien.”

Wanneer zag je dat wel?
“Toen ik volwassen werd. Toen kon ik erover nadenken, maar niet over schrijven. Tot ik bij Eus (voor het tv-programma van Özcan Akyol, red.) in de kapsalon zat en hij me vroeg of ik van mijn vader houd. Ik kon er geen antwoord op geven. Ik weet niet eens of ik van hem gehouden heb. En toen dacht ik: ik ga schrijven.”

Hoe was dat?

“Ik heb het boek met veel liefde gemaakt, en ook met liefde voor mijn ouders. Ze waren zo kwetsbaar - dat voel je als kind. We wisten nooit of mijn moeder er nog was als we uit school kwamen, want dat zei ze altijd. “Misschien ben ik er straks wel niet meer.” Dat is een heel onveilige situatie.”

En ook dan blijven kinderen vaak loyaal aan hun ouders, he?

“Ja, dat pleasen wat ik deed, ook naar mijn vader, was ook omdat hij zelf een trauma had. Zijn moeder overleed toen hij zeven was, en in plaats van dat hij getroost werd, werd hij naar het weeshuis gebracht. Dat verdriet voelden wij als kind, we wilden hem blij maken. Hij wilde een zoon en een dochter. Die dochter had hij al, maar ik was weer een meisje en hij wilde een jongen, dus ik deed precies waar hij gelukkig van werd. Het gaat niet alleen over pleasen, maar ook over wat we allemaal geneigd zijn te doen om de liefde te krijgen die we zo nodig hebben.”

Poe. Ik moet even schakelen naar Juf Braaksel.
“Dat was ook een heel mooi moment van 2023, maar als ik het heel eerlijk voel, is Zijn Jongen wel echt het hoogtepunt. Ik ben heel blij dat het zo goed is opgepakt.”

Je hebt meer dan honderd boeken geschreven. Is het bij elk boek nog spannend hoe het ontvangen wordt?

“Met andere boeken weet ik inmiddels wel hoe het gaat, maar bij dit boek vond ik het extra spannend. Ook omdat ik het in interviews moest gaan verwoorden. Dat is echt buiten mijn comfortzone. Ik schrijf liever.”

Je speelt een klein rolletje in de film Juf Braaksel en de Magische Ring. Ligt acteren binnen of buiten die comfortzone?

“Dat vind ik leuk om te doen - en ik ben het ook een beetje gewend. Ik ben in alle boekverfilmingen even te zien.”

Je hebt drie kleinkinderen. Hoe vonden die het?

“Het was zó leuk om met hen naar de première te gaan. Ze vonden het prachtig en waren enorm trots.”

Lezen zij je boeken eigenlijk?
“De oudste is dertien, die leest niet zo graag, maar de andere twee van zes en negen worden wel uit mijn boeken voorgelezen. Dat vinden ze heel leuk.”

Zijn er nog dingen die minder leuk waren in 2023?

“Op mijn leeftijd krijg je steeds meer te maken met mensen die ziek worden, of wegvallen. Die confrontatie heb ik nu vaker dan tien jaar geleden. Het hoort bij het leven en dat weten we allemaal, maar het blijft verdrietig of lastig.”

Wat kunnen we van je verwachten in 2024? Of doe je het na alle drukte even rustig aan?

“Haha, nee. Ik ben nooit van het niks doen. Ik ben alweer bezig met de volgende Juf Braaksel en daarna komt er weer een volwassen boek.”

Hoe bepaal je die volgorde eigenlijk?
“Na het schrijven van Zijn jongen wil ik weer even iets luchtigs. Mijn vrouw Elles bemoeit zich veel met mijn werk, dan kunnen we samen weer heel erg lachen.”

Wat vond ze van Zijn jongen?

“Ze vond het heel erg mooi. Ze zou het trouwens ook meteen zeggen als ze het niks vindt.”

Ja?

“Oh zeker. Ik weet nog wel vroeger, dan las ze iets en zei: “Dit is niks. Gooi maar meteen weg.” Dat vond ik heel moeilijk, want ik was blij dat ik überhaupt iets had. Maar ik was er ook blij mee, want ze is kritisch - en dan wordt het werk goed.”

Wat lees je zelf eigenlijk graag?
“Sinds ik schrijf, lees ik niet meer zo veel. Want dan ben ik weer aan het werk. Als ik stop met werk, met taal, dan ontspan ik met andere dingen. Met een serie of een film, even géén letters. Ik weet halverwege een boek toch hoe het verder gaat, dat voel je als schrijver. Dat vind ik niet erg, maar dat is niet helemaal ontspannen.”

Tot slot: heb je nog wensen voor 2024?

“Gezondheidswensen zijn er natuurlijk altijd. Ik hoop dat ik fit blijf en met plezier kan blijven schrijven.”