Ilse Karman van De Crime Compagnie over manuscripten, mannen en het merk ‘vrouwenthriller’

Ilse, vertel. Je eigen uitgeverij klinkt als een ja, jongensdroom. Is dat ook zo?

“Ja, eigenlijk wel, al had ik die droom niet van kinds af aan. Ik was net afgestudeerd in Europese Studies en zwanger van mijn oudste dochter toen ik via een uitzendbureau bij uitgeverij Ambo Anthos terecht kwam. Ik weet het nog precies. Ik stapte binnen in die ruimte met ál die boeken, en ik dacht: je kunt dus blijkbaar van je hobby je beroep maken. Op dat moment wist ik: dit wil ik ook. Ik ga uitgever worden, en later mijn eigen uitgeverij oprichten.”

Nou, dat is gelukt. Jouw uitgeverij De Crime Compagnie bestaat op 13 juni al 10 jaar. Trots?

“Enorm. Het is echt een droom die uit is gekomen. Als ik terugkijk op de afgelopen tien jaar, heb ik echt de leukste baan van de wereld. Elke dag weer. Dit is me echt op het lijf geschreven.”

Maar wacht eens, ben je de uitgeverij ook op vrijdag de dertiende begonnen?

“Ja, dat leek me nou een uitgelezen dag voor een thrilleruitgeverij. En daarbij was juni altijd de maand van het spannende boek, dus alles bij elkaar was het het perfecte moment.”

En waarom de keuze voor specifiek vrouwenthrillers?

“Ik wilde een duidelijke focus en graag met Nederlandse auteurs werken omdat je op die manier meer invloed hebt op het uiteindelijke resultaat. Dus vanaf het begin heb ik me gericht op het uitgeven van psychologische thrillers met niet te veel actie en veel herkenbaarheid. Dat je het gevoel krijgt dat het je buurvrouw kan overkomen. Dat kan heel goed met Nederlandse auteurs omdat de herkenbaarheid van omgeving veel groter is dan bij buitenlandse auteurs als Karin Slaughter en Nicci French bijvoorbeeld. Hierdoor geven we echt een bepaald subgenre en duidelijk merk uit.”

Van de auteurs die bij jullie aangesloten zijn, is het overgrote deel vrouw. Is dit genre moeilijk te schrijven voor mannen?

“Ja, ik denk het wel. Kijk, we krijgen ook wel manuscripten van mannen binnen, maar zelfs onder een pseudoniem pik je er toch uit dat het door een man geschreven is.”

Ja? Is het zó duidelijk?

“Nou, ik wil uiteraard niet alle mannen - en vrouwen - over één kam scheren, maar je ziet wel echt een verschil. Bij mannen zit er veel meer actie in, of ze willen allemaal dingen gaan uitleggen. Geschiedenis en mechanica bijvoorbeeld.”

Wat grappig zeg. En over die manuscripten, hoe gaat dat eigenlijk in z’n werk? Hoeveel krijg je er binnen, per dag?

“Nou, we krijgen er geen honderd per dag hoor, haha. We bespreken elke maandag wat er binnen is gekomen en beslissen op basis van de eerste paar pagina’s of we verder willen lezen, en wie dat gaat doen. De ene keer is dat er eentje, de andere keer zijn het er zes.”

Het lijkt me toch elke keer wel spannend, want stél dat er een Nederlandse Lucinda Riley tussen zit…

“Dat is ook spannend! We hebben nu een bepaald systeem waarmee we elke keer zorgen dat we alles goed bekijken en de juiste manuscripten eruit vissen. Want soms denk je: dit is heel oké, dit kunnen we gaan uitgeven. En héél soms denk je: dit is serieus goed. En dan word je écht heel blij. Maar dat is zelden hoor. Ik denk eens in de twee jaar.”

Lijkt me wel te gek zeg, als je opeens zo’n parel ontdekt.

“Dat is een heel fijn moment en dan droom je natuurlijk ook dat het net zo’n succes wordt als wat Xander Uitgevers met De Zeven Zussen heeft meegemaakt. Maar dat is geen doel op zich, we willen gewoon mooie en goede boeken uitgeven.”

Tien jaar De Crime Compagnie. Heb je nog grote dromen?

“Vorig jaar hebben we De Verhalenfabriek opgericht - het zusje van De Crime Compagnie. Dit zijn korte ebooks die uit twintig- tot dertigduizend woorden bestaan, die je in een dag uitleest, bij wijze van. Hierbij werken we ook met Nederlandse auteurs maar in een ander genre: feelgood en spanning. Daarmee aan de slag gaan vind ik heel leuk. En verder wil ik ook kijken naar samenwerkingen tussen auteurs bijvoorbeeld, of de verhalen niet alleen in een boek of ebook gieten maar geschikt maken voor film en tv.”

Als ik zeg: wie jarig is, trakteert, wat zeg jij dan?

“Dat dat klopt. Om ons jubileum te vieren kosten al onze ebooks in de maand juni slechts €1,99. En we hebben een kleine verhalenbundel gemaakt, waarin alle auteurs iets hebben geschreven dat te maken heeft met het cijfer ‘tien’. Dit boekje kun je trouwens gratis downloaden.”

Ga ik meteen doen, leuk. Laatste vraag: wat lees je zelf graag?

“Vroeger las ik alles wat los en vast zat. Nu merk ik dat als ik op vakantie ben juist even iets anders wil doen dan lezen. Want: vakantie. Snap je? Maar als ik lees, lees ik nog steeds van alles. Laatst nog zo’n prachtig boek van Delia Owens: Daar waar rivierkreeften zingen. Geweldig. En verder lees ik naast thrillers, feelgood, maar ook Jane Austen en Emily Brontë, de auteur van mijn favoriete boek Wuthering Heights.”