Kobo Original-auteur Mariska Overman over haar historische roman Schillers Dubbelliefde: ‘Ik wist meteen: dit verhaal moet de wereld in’

Na je thrillerseries Grace en Dieudonné is er nu deze historische roman, die letterlijk en figuurlijk op je pad kwam. Vertel.

“Ja, het ging heel grappig. In 2018 was ik op vakantie - zonder man en kinderen, heerlijk. En als ik op vakantie ga, bezoek ik altijd de begraafplaats, dus nu ook in het Oost-Duitse Weimar. Ik wist dat daar de sarcofaag van Goethe en Schiller was, en die wilde ik zien. Maar eenmaal daar hing er een papier waarop stond dat de sarcofaag leeg was. De resten bleken niet van Schiller te zijn. En toen dacht ik meteen: dit is een boek. Hier wil ik alles van weten.”

Nou, je hebt mij al hoor. En toen?

“De dichter Friedrich Schiller is, toen hij in 1805 overleed, begraven in grafkelder met meerdere mensen. In 1826 vond de toenmalige burgemeester van Weimar dat een groot dichter als Schiller een eigen graf verdiende, en liet de resten opgraven. Maar omdat alles inmiddels wat verzakt en vergaan was, was het een beetje gokken welke resten bij wie hoorden. Het was vanaf het begin af aan dus al twijfelachtig welke schedel van Schiller was. Er werden er uiteindelijk drie opnieuw in de sarcofaag geplaatst – maar in 2008 wees gezamenlijk onderzoek van Duitsland en Oostenrijk uit dat geen van die drie schedels aan Schiller behoorde.”

En toen dacht jij: dit is een verhaal.

“Ja, meteen. En toen ik er mee bezig was, ging er een wereld voor me open. Het blijkt dat veel vaker de schedel in het graf niet toebehoort aan degene wiens naam op de grafsteen staat. Er was een levendige handel in schedels in de achttiende eeuw. Graven werden opengebroken, onder ander voor onderzoek. In het begin dacht ik: dit wordt een thriller, maar toen ik me verder in Schiller verdiepte, kwam het verhaal over zijn liefde voor twee zussen naar boven – en dat is dan weer géén thriller. Zo kwam het tot een historische roman.”

Zonder meteen naar het einde van het boek te willen, maar: heb je het mysterie van de schedel opgelost?

“Ik heb er minstens een meter aan Duitse boeken over gelezen en de historische feiten samengebracht: theoretisch en historisch gezien zou het kunnen. Deze oplossing is nog niet eerder voorgekomen.”

Wat te gek zou dat zijn. Heb je het aan onderzoekers voorgelegd?

“Nog niet, maar wil ik wel gaan doen. Ben heel benieuwd hoe men er in Duitsland op zou reageren. Schiller is best nog groot daar, het is echt nog een grote naam.”

Dat zou echt te gek zijn. “Mariska from the Netherlands discovers truth about Schiller’.

“Haha, ja. Wie weet. Het is niet onmogelijk.”

Schillers Dubbelliefde is een Kobo Original, en jij een Kobo Original-auteur. Hoe is dat zo gekomen?

“Ja, dat is wel een grappig verhaal. Ik heb natuurlijk een uitgever voor thrillers, maar niet voor romans, want ik had niet eerder een roman geschreven. Maar ik dacht: ik begin gewoon, ik zie wel of ik een uitgever vind. Mijn uitgever kwam met het idee om dit boek exclusief als Kobo Original uit te brengen, en dat vond ik een heel leuk idee. Zo kan ik heel veel mensen meenemen in de wereld van Schiller, waarvan mensen misschien in eerste instantie denken: saai, een achttiende-eeuwse dichter, maar uiteindelijk kunnen ze net zoals ik gefascineerd raken door bijvoorbeeld die handel in schedels, en waarom mensen dat doen.”

Ja, waarom déden ze dat?

“Men deed destijds onderzoek naar knobbels op de schedel, die zouden wat zeggen over het karakter van die persoon. De term ‘wiskundeknobbel’ bijvoorbeeld, komt daar vandaan. Schedels van grote genieën als Mozart en Haydn werden daarom opgegraven.”

Wauw. Nooit gedacht dat deze roman op je pad zou belanden, denk ik?

“Nee, nooit. Ik houd wel van geschiedenis, ik wilde zelfs ooit geschiedenisdocent worden, maar dit had ik van tevoren nooit kunnen bedenken.”

En nu heb je de smaak te pakken?

“Dat kun je zeggen. Ik werk alweer aan de volgende historische roman.”

Oh? En waar gaat die over?

“Ik kan er nog niet te veel over zeggen, maar het gaat over de Tweede Wereldoorlog, en verteld vanuit een perspectief dat je niet vaak ziet.”

Je hoofdrolspeler in de Dieudonné-serie is overledenenverzorger; je hebt zelf een bedrijf dat de dood bespreekbaar wil maken. Waar komt die fascinatie of interesse voor de dood vandaan?

“Los van mijn fascinatie voor het grote geheim van wat er met ons gebeurt als we dood zijn, vindt dat zijn oorsprong in de plotselinge dood van mijn broertje – al besefte ik me dat veel later pas. Hij was 17, ik 21. Als ik terugkijk, zie ik dat dat ervoor gezorgd heeft dat ik heel erg ben gaan leven, je kunt immers elk moment doodgaan. Aan de andere kant heeft het ook tot een grote angst voor de dood geleid. Die angst is er nog steeds, maar ik merk dat ik het prettig vind ermee bezig te zijn.”

Poe. Heftig.

“Ja, zo klinkt het. Maar als je je bewust bent van het feit dat je sterfelijk bent, realiseer je je dat je wat moet maken van de tijd dat je lééft. Mijn leven is beter door met de dood bezig te zijn.”

Even iets luchtigs dan. Je hebt behoorlijk wat boeken geschreven. Op welk boek ben je het meest trots?

“Ik kan bijna niet anders zeggen dan dit boek, maar het is wel zo. Dit boek komt het meeste uit mezelf. Het is het meest intrinsiek gemotiveerd, omdat ik meteen voelde: dit verhaal moet de wereld in. Van mijn thrillers ben ik het meest trots op Noorderlicht, want dat gaat het meest over de dingen die me bezighouden: wat is goed en fout, en wat zit daar tussenin. Een thriller die tot nadenken stemt, met een vraag die eronder ligt of iedereen in staat is iemand te doden of niet, dat ligt het meest bij me.”

Waarom moet iedereen Schillers Dubbelliefde lezen?

“Omdat het gaat over liefde, over vrijheid, en over de vrijheid om voor jezelf te kiezen. Dat is ook thema van Schiller: trouw zijn aan jezelf. En je wordt gewoon verliefd op Schiller en de zussen Caroline en Charlotte. Ik heb hen weer tot leven gewekt – en dat maakt me ook nederig. Ik hoop dat ik recht heb gedaan aan die drie mensen. Ik verzin immers het verhaal, zij kunnen er niets meer over zeggen.”

Wat lees je zelf eigenlijk graag?

“David Mitchell – De niet gehoorde gebeden van Jacob de Zoet.

Michel Houellebecq: Elementaire deeltjes.

Ja en ik houd van de oude Russen, Tolstoj, en De broers Karamazov van Fjodor Dostojevski -

dat vind ik het beste boek allertijden.”

Tot slot, het is de Kobo traditie, heb ik nog een aantal dilemma’s voor je.

Charlotte of Caroline?

“Haha. Ehm… Charlotte.”

Boek of gedicht?

Boek. Ik lees wel gedichten, maar toch liever dikke boeken die tot nadenken stemmen.”

Team eBook of Team papier?

“Beide. Meestal lees ik beneden een boek en een eBook in bed, omdat ik dat handig vind.”

Bridgerton of The Queen?

“Bridgerton, ondanks dat The Queen beter is. Maar ik doe zo veel research, soms heb ik gewoon behoefte aan niet al te ingewikkeld vermaak. En wat leuk is aan Bridgerton, is dat ze de historie niet zo serieus nemen. Ze nemen er een loopje mee, schudden de boel een beetje op, dat vind ik leuk.”