Voor op je leeslijst of nachtkast: de favoriete boeken van de familie Chabot

Een unicum
En dat is om meerdere redenen een unicum. Allereerst is het voor het eerst in de geschiedenis van de Boekenweek dat het geschenk niet door één, niet door twee, maar door zes personen wordt geschreven. Daarnaast klommen ook moeder Yolanda en jongste telg Storm in de pen, en ook dat is bijzonder, want dat deden zij nooit eerder.

Voor vader Bart en zijn zoons Maurits, Splinter en Sebastiaan is het dan weer wel gesneden koek. Al is het ook voor hen de eerste keer dat ze met de hele familie om de schrijftafel zaten. Benieuwd wat dit literaire samenspel heeft opgeleverd? Je krijgt Gezinsverpakking nu gratis bij vijftien euro aan boeken, en als je nou nét even zonder wensen zat, neem dan vooral onderstaande boekentips van de familie Chabot even door. Zij zitten erop, dus zij kunnen het weten.

Bart

Pietje Bell - door Chris van Abkoude
“Het ligt voor de hand dat ik als ingezetene van den Haag De boeken der kleine zielen van Louis Couperus bij u aanraad. Inkoppertje. Toch dringt nog een andere titel over familieperikelen zich aan me op. Een boek dat ik las toen ik de Donald Duck voorzichtig begon los te laten: Pietje Bell.

Vanaf het prille begin had ik een zwak voor Pietje Bell. Hij bedoelde het allemaal best goed, of in elk geval niet kwaad. Maar drogist Geelman kwam zich om de haverklap bij Pietjes vader beklagen, die alle kattenkwaad van zijn zoon ‘reuze geestig’ vond. Dat vond mijn vader van mijn kattenkwaad niet. Pietjes tante Cato, met een wrat op haar neus, had ik ook in de familie. En tantes met een pukkel op hun hart. Het laatste deel in de deugnietenserie heette De zonen van Pietje Bell. Wat ik toentertijd niet kon bevroeden, zou gebeuren: ik kreeg vier zonen."

Sebastiaan
Noodlot - door Louis Couperus

“Als geboren en getogen Hagenees kan ik natuurlijk maar één schrijver aanraden: de Tolstoi van Den Haag, Louis Couperus. En dan specifiek de roman Noodlot.

Op een dag loopt Frank zijn straat in en ziet voor zijn huis zijn vroegere jeugdvriend Robert staan. Hij is duidelijk aan lager wal geraakt; als een bange hond staat hij te huiveren in de sneeuw. Wat doe je als een gevallen vriend van vroeger voor de deur staat en om hulp vraagt? Frank biedt hem een stoel bij het haardvuur en zegt dat hij zo lang mag blijven als nodig is.  Robert besluit dat het heel lang nodig is.

Uiteindelijk draait het om de vraag wie er bij wie op bezoek is. Wat doe je als je merkt dat de rolverdeling in je familie begint te verschuiven? Het is geen literaire Who dunnit, maar een literaire  Who is going to do it. En er is een prachtige eindscène in Scheveningen, waarin de zinnen het ritme van de zee overnemen!”

Storm
Citroeninkt - door Maral Noshad Sharifi
“Tijdens de zomervakantie las ik Citroeninkt op een vlot in een Zweeds meer. Omringd door de bossen, bewonderde en verwonderde ik me over de reis van (de autobiografische) Talar en haar moeder. Een reis die ze niet wilden, maar moesten maken. Vanuit een angstaanjagend Iran weten ze te ontkomen naar Moerkapelle. Maar al klinkt Moerkapelle lief en vrolijk, toch viel op de gastvrijheid aldaar ook het een en ander aan te merken. Marals onthutsende verhaal is een must-read. Maar ook de spiegel die Nederland wordt voorgehouden, verdient alle aandacht.

Het is inmiddels al maanden later en ik heb Maral nog altijd niet gecomplimenteerd met Citroeninkt. Dus bij dezen! Dank voor het delen van je bijzondere verhaal. Ik kijk uit naar nog heel veel meer verhalen van jouw hand – al dan niet in citroeninkt geschreven.”

Yolanda
Alle poëzie van Hanny Michaelis
“Al op de middelbare school werd ik geraakt door de poëzie van Hanny Michaelis. Dat is nog steeds zo. Beter dan Hanny Michaelis kan ik het niet verwoorden. Als geen ander kan zij verdriet en verlies in taal vangen. Lees haar gedichten!’”

Splinter
Misschien wisten zij alles - door Toon Tellegen
“Als kind kunnen de verhalen van Eekhoorn en Mier je worden voorgelezen – waarna je er veilig bij in slaap valt. Als je gaat studeren kun je troost vinden in de filosofische bespiegelingen van de personages en als je later zelf vader of moeder wordt, geef je de avonturen van Eekhoorn en Mier weer door aan je eigen kinderen. En als je dan nog ouder bent geworden, misschien wat kreukelig en wankel, hoe fijn is het dan om wéér in die fantasie te duiken en dwalen waarin alles kan en mag.

Misschien wisten zij alles – 313 verhalen over de eekhoorn en de andere dieren is het ideale boek voor deze Boekenweek omdat je je als lezer een broertje of zusje van Mier en Eekhoorn mag wanen én omdat het boek voor altijd bij je kan blijven. De woorden zullen niet veranderen, maar tijdens je leven veranderen wel de betekenis en impact, de vormen van troost en hoop.”

Maurits
De geschiedenis van mijn sok - door Jonah Falke
“Een non-fictieboek geschreven door Jonah Falke, de laatste telg uit een familie die wereldberoemd en schatrijk werd met sokken. Hij beschrijft de geschiedenis van zijn voorouders; dat levert een vertelling op die bij vlagen hilarisch, maar vaak tragisch is. Het boekt staat bol van de fijne zinnetjes. Over zijn vader: ‘In de bankencrisis van 2008 begon hij in het berooide Griekenland een handel in Griekse muziek.’

De geschiedenis van mijn sok gaat over mannen die pas praten als ze genoeg gedronken hebben, over holle omhelzingen, over een jeugd als een gevangenis, over mensen die kwaadspreken, over mensen die niet worden gemist, en over het gevaar en de schittering van stiltes. Het laat zien hoe mensen leven in de schaduw van de geschiedenis – en hoe een oud geslacht kan leunen op en tegelijk zoeken naar een gemeenschappelijk verhaal.”

Foto familie Chabot: Vincent Menzel