Wendy Brokers over haar nieuwste Kobo Original-trilogie ‘Eindeloos’ én de vraag hoe je schrijver wordt

Naast auteur ben je ook verpleegkundige, dat zijn twee heel verschillende werelden.

“Klopt. Toen ik zeventien was, las ik op een gegeven moment een pocket-verhaal geschreven door een havo-scholiere. Ik weet nog dat ik dacht: ‘jeetje, wat knap dat iemand dat op die leeftijd kan’. Ik denk dat het vlammetje daar is aangewakkerd. Rond die tijd ben ik ook zelf begonnen met het schrijven van een verhaal. Als ik dat nu teruglees denk ik overigens: ‘Alsjeblieft, ik hoop dat niemand dit ooit onder ogen krijgt’, haha.”

Maar toch koos je niet voor een schrijfopleiding.

“Nee, na mijn middelbare schooltijd ben ik nog wel bij een open dag van de School voor Journalistiek geweest, maar dat trok me op bepaalde vlakken helemaal niet. Dat was bij verpleegkunde anders. Daar sprak het overgrote deel van de vakken me wel aan.”

En nu ben je hier, in 2021 - zes boeken verder.

“Het schrijven bleef altijd kriebelen. Daarom ben ik er ook altijd mee doorgegaan. Maar wel in stilte. Zelfs mijn man wist er lange tijd niets van. Uiteindelijk, toen ik een verhaal had geschreven waar een paar mensen in mijn omgeving enthousiast op reageerden, heb ik in 2012 meegedaan aan een schrijfwedstrijd - met dat verhaal belandde ik op de longlist. Toen ik de bundel met daarin mijn verhaal thuisgestuurd kreeg en mijn naam zag staan, dacht ik: ‘Dit is zo gaaf, dit wil ik echt heel graag.’ Sindsdien ben ik nooit meer met schrijven gestopt.”

Je eerste boek, Geluk bij een Ongeluk, is in 2017 uitgebracht. Hoe ging dat?

“Via een vriendin had ik meegedaan aan een schrijfwedstrijd van uitgeverij Tinteling Romance. Ik stuurde twee verhalen in en won de eerste én de tweede prijs. De dag na de uitslag belde ik met de eigenaresse van de uitgeverij, die me vroeg of ik mijn verhaal wilde uitbreiden tot een roman. Nou, dat wilde ik wel. Toen ik – een tijd later – mijn boek voor het eerst in handen had – ja, dat was zoiets bijzonders. Hier had ik zo lang naartoe gewerkt. En nu werd het ook bevestigd: zie je, ik kan dit.”

Uiteindelijk belandde je bij een grotere uitgeverij

“Ja, op een gegeven moment vroeg ik me af hoe ik meer bekendheid kon genereren. Daarop begon ik via Facebook een feuilleton te posten. Wat ik niet wist, was dat Maaike Le Noble – van uitgeverij De Boekerij – me volgde. Na een paar weken kreeg ik ineens een privé-bericht van haar. Dat ze vond dat ik zo’n heerlijk verhaal aan het schrijven was, en of ik erover nadacht om het uit te geven. Zo ja, dan had zij zeker interesse om dat te doen. Ik weet nog dat ik helemaal in shock was. Dit is iets waarop je altijd hoopt, maar hoe het bijna nooit gaat. Een maand later ben ik op gesprek gegaan en kort daarna was ik ‘van hen.’”

Voor Kobo schreef je de triologie Eindeloos, die volgend jaar bij uitgeverij De Boekerij in print zal verschijnen. Wat kunnen lezers verwachten?

“De boeken behoren tot het coming of age/new adult genre, en als ik het verhaal in steekwoorden moet omschrijven, dan zou ik zeggen: realistisch, ontroerend en een rollercoaster aan emoties die je ondergaat. Ik hoop dat ik mensen het gevoel kan geven dat de personages echt bestaan, en dat de lezers vanaf de bank toekijken wat er met ze gebeurt. Dat de verhalen je bij de strot grijpen en niet meer loslaten totdat het is afgelopen.”

Zijn de boeken ook los van elkaar te lezen?

“Dat kan, maar als je van plan bent ze allemaal te lezen, dan raad ik mensen met klem aan dat in chronologische volgorde te doen. In boek drie wordt namelijk volledig gespoilerd wat er in boek één en twee gebeurt. Dus als je begint met boek drie, en daarna aan boek twee begint, dan weet je al precies wat je te wachten staat. En dat is – ja, eigenlijk doodzonde.”

Waarom zijn dit de boeken die je deze vakantie mee moet nemen?

“Sowieso omdat je ze op je e-reader (of telefoon of tablet) kunt lezen, dat scheelt een hoop gesjouw. Verder is het fijn dat er drie delen zijn, dan kun je lekker lang vooruit. Mocht je op zoek zijn naar een zonnig, makkelijk verhaal, dan ben je met Eindeloos trouwens niet aan het juiste adres. Ik houd niet zo van oppervlakkige verhalen, zoek altijd thema’s uit die de diepte in gaan. Rouw, schuldgevoelens, vertrouwen, verbroken relaties – en alles wat daarbij komt kijken. Je hebt dus echt een doos tissues nodig voor naast je strandbed. Maar uiteindelijk sla je de boeken wel met een goed gevoel dicht.”

Wat hoop je bij je lezers te bereiken?

“Na mijn andere trilogie, de Baguette met Jam-reeks, waarin een heel heftig thema aan bod komt, kreeg ik ontzettend veel reacties van mensen die zeiden iets soortgelijks te hebben meegemaakt. Een van mijn lezers schreef me dat ze nooit de woorden had gehad om uit te leggen wat dat met haar had gedaan, maar dat ik haar die woorden had gegeven. Dat is het grootste compliment wat je kunt krijgen, en precies waar ik naar op zoek ben: mensen raken, beschrijven wat er in het dagelijks leven ook gebeurt.”

En dan tot slot: hoe doe je dat, boeken schrijven met vijf kinderen om je heen?

Lachend: “Dat vragen mensen me heel vaak. Allereerst is mijn jongste kind nu twaalf, dat scheelt. Maar dat was de afgelopen jaren natuurlijk nog niet het geval. Wat ik in ieder geval heb gemerkt, is dat – als je dit echt wil – je er dingen voor moet laten. Dat je misschien een keer nee moet zeggen tegen een feestje. Ik hoor mensen wel eens zeggen: ‘Ik zou zo graag een keer een boek willen schrijven, maar heb er gewoon geen tijd voor’. Als je dat zegt, dan komt dat boek er niet. Neem bijvoorbeeld deze Eindeloos-serie. In de laatste week voor de deadline heb ik, naast 24 uur in de zorg te hebben gewerkt, ook zestig of misschien wel zeventig uur aan mijn boeken gezeten. Ik heb mijn gezin praktisch niet gezien. Dat offer moet je ervoor willen brengen. En verder laat ik mijn telefoon altijd beneden liggen als ik naar boven ga om te schrijven, en zet ik het internet van mijn computer uit. Alles om maar niet afgeleid te worden. Dus ja, die boeken schrijven zich – in ieder geval in mijn geval – nooit vanzelf.”

Wendy’s:

… favoriete schrijver: de humor van Lisette Jonkman vind ik ongeëvenaard. Daar kan ik zelfs wel eens jaloers van worden. Buitenlandse schrijvers die ik leuk vind zijn Colleen Hoover en Rebecca Yarros.

… favoriete boek voor kinderen: Gozert van Pieter Koolwijk. Ik vind het fantastisch hoe hij voor dat boek in de fantasie van een kind is gekropen. Ik ben daarom ook heel benieuwd naar zijn nieuwe boek Luna – om te ontdekken wat hij daarvan heeft gemaakt.

… boek dat ze nog wil lezen: mijn stapel breidt zich steeds verder uit. Maar degene die bovenop ligt is de nieuwste van Gillian King - Ik vergeet je niet. Die gaat mee op vakantie.