Zo publiceer je (eíndelijk) je eigen boek: ‘Het hoeft niet meteen perfect te zijn’

Tamara’s nieuwste boek Alles wat ik aan je miste verscheen deze week bij Luitingh-Sijthoff en is het tweede deel van de Oxymoron-trilogie. Waar ze toch de tijd vandaan haalt? “Ik schrijf in de avonduren en ‘s nachts. Eigenlijk schrijf ik in iedere vrije minuut die ik heb. Ja, je kan wel stellen dat ik verslaafd ben ja, haha.”

Tamara, vertel, hoe word je zo’n succesvol auteur als jij?

“Al sinds ik me kan herinneren schrijf ik verhalen. Mijn droom was absoluut om daar meer mee te doen, maar ik had geen idee hoe, en kwam nooit echt verder dan al die verhalen maar voor mezelf op te schrijven. Totdat het internet opkwam en ik via een eigen blog mijn verhalen begon te delen. Die allereerste hoofdstukken heb ik later overal verwijderd omdat ik ze bij nader inzien te slecht vond, haha. Mijn eerst gepubliceerde boek ging over een vriendschap tussen een jongen en een meisje die afspraken dat als ze op hun dertigste nog single zouden zijn, ze met elkaar zouden trouwen. Uiteraard ging er in dat verhaal van alles mis.”

En het werd dus goed gelezen?
“Ja. Ik zette iedere week een nieuw hoofdstuk online en op een gegeven moment had ik honderden lezers. Eén van die mensen tipte me op een gegeven moment Kobo Writing Life, waar iedereen zijn eigen boeken en verhalen kan publiceren. In het begin was ik sceptisch. Wat is dat dan precies? En gaan zij dan niet met mijn succes aan de haal? Maar uiteindelijk is het echt de springplank van mijn succes gebleken. Sinds ik mijn verhalen op Kobo Writing Life publiceer, is mijn naamsbekendheid enorm gegroeid, en kwam ik uiteindelijk ook bij een uitgeverij terecht. In principe kan ik nu van schrijven leven, wat best een unicum is. Via Kobo krijg ik bijvoorbeeld betaald voor de hoeveelheid minuten die mensen in mijn boeken lezen.”

Waarom dan toch nog die vaste baan?
“Ik merkte dat ik zonder vaste baan het plezier in het schrijven een beetje verloor. Het werd ineens echt mijn verdienmodel, dus er kwam druk achter te staan: mijn boeken moésten ineens een succes worden. Uiteindelijk besloot ik daarom weer een vaste baan te zoeken, zodat die druk er weer af zou gaan en ik het plezier in het schrijven weer terug zou krijgen. Dat is gelukt. Mijn man en kinderen mopperen sindsdien wel vaak dat ik achter mijn laptop vandaan moet komen, maar ik heb nu eenmaal gewoon héél veel ideeën. En al die gedachten, die moeten er gewoon uit.”

Ja, tolt je hoofd de hele dag van de ideeën?
“Ja. Ik heb adhd, dus sta steevast aan. Mijn hoofd stroomt werkelijk altijd over. Zelfs onder de douche moet ik soms nog mijn mobieltje pakken om even snel een hersenspinsel te noteren. Op zich is al die energie ideaal, want ik heb weinig slaap nodig waardoor ik nachtenlang door kan schrijven. ‘s Nachts vind ik absoluut het fijnste moment om te werken, dan is het lekker stil en kan ik ongestoord aan de slag.”

En spreek je je man en kinderen nog weleens?
“Haha, ja hoor, het is een kwestie van goed plannen. Al klaagt mijn man regelmatig dat ik ‘nu eindelijk eens een keer naar bed moet komen’. Mijn kinderen zijn zes, negen, elf en dertien, dus die hebben mij niet meer nodig voor vermaak. Alleen als we op vakantie gaan, dan mag mijn laptop niet mee. Dan is het afkicken. Na het schrijven van een nieuw boek kan zelfs ik weleens denken: heerlijk, klaar. Nu even rust. Maar dat houd ik altijd maar een paar dagen vol en daarna stroomt mijn hoofd weer vol en moét het eruit.”

Heb je nog tips voor mensen die ook graag een boek willen schrijven en publiceren, maar niet goed weten hoe?
“Ik krijg heel vaak de vraag hoe je dat nou doet, een boek schrijven. Dan zeg ik altijd: begin gewoon. Ga schrijven, dan komt het verhaal vanzelf. Het hoeft niet meteen perfect te zijn, het hoeft ook niet meteen chronologisch te kloppen, maar start! Dan komt de rest ook. En ja, publiceren bij Kobo Writing Life dus. Dat heeft mij echt enorm geholpen.”

Wat kunnen we in de toekomst nog van je verwachten?
“Ongelofelijk veel. Zoals je wel gemerkt hebt, heb ik nog enorm veel ideeën. Ik denk wel dat ik in hetzelfde genre blijf schrijven. Ik heb weleens een uitstapje gemaakt met een boek over de maffia, maar dat lag me toch niet helemaal. Wel heb ik vorig jaar tijdens de zomervakantie Jurrassic World gelezen. Haha, ja verrassende keuze hè. Sindsdien heb ik het gekke idee om nog een keer een boek over dino’s te schrijven. Dus wie weet…”

Heb je tot slot zelf nog een boekentip? Of heb je eigenlijk geen tijd om andere boeken te lezen?
“Ik lees inderdaad niet heel veel, voornamelijk op vakantie. Maar ik heb zeker een tip. Twee eigenlijk: De Rijstmoeder van Rani Manicka en Dagboek van een Geisha van Arthur Golden.”